powrót mamy

Ja eM , czyli mama Rycerzycy, (po 39 tygodniach macierzyńskiego) 

dzisiaj wróciłam do pracy. 

Nie była to łatwa decyzja, ale jednocześnie 

- co uważam, że jest bardzo smutne - oczywista. 

Finanse i tyle w temacie.

Nie mam zamiaru narzekać, gdyż należę go grona tych szczęściar, 

które mogły dokonać wyboru - gdyż miałam gdzie wracać. 

I tu muszę podkreślić, 

że w dużej mierze możliwość tą zawdzięczam mojej Szefowej. 

Kobieta ma 'jaja' i piękną duszę...

Praca, którą wykonuję, nie jest szczytem moich możliwości 
a tym bardziej marzeń, ale co zrobić :[

fotosik wyłowiony z sieci

Tatu przejął pieczę nad Rycerzycą w godzinach porannych,

 natomiast mnie przypadły popołudniówki, 

kiedy to Tatu jest w pracy... 

To dla nas nowa sytuacja z którą musimy się oswoić i zaakceptować. 

Najważniejsze, jest jednak to, że nie musieliśmy tak malutkiej Rycerzycy oddawać pod opieką przedszkolną czy niani. 

Z obojgiem z nas, codziennie spędza czas, co jest super sprawą :)

To optymalnie najlepsze z rozwiązań jakie znalazły się na naszej liście możliwości...

Na szczęście pozostają jeszcze weekendy, kiedy to całą naszą czwórką, będziemy wspólnie spędzać czas :B 

Dzisiaj też, po raz pierwszy mama sama wsiadła za 'kółko'...

No, może nie do końca jechałam sama, 

 bo była ze mną moja dusza -

która całą drogę w obie strony siedziała mi na ramieniu :D

Jednak, nie mogę się poddać - jutro kolejna próba.

fotosik wyłowiony z sieci